Koszmarne opowieści

Jak napisać opowiadanie z dreszczykiem? W jaki sposób je przedstawić, aby osiągnąć efekt i przestraszyć czytelnika? Tajemnice koszmarnych opowieści zgłębiali uczniowie klasy V c. Na pierwszej lekcji powstał słownik wyrazów i zwrotów, a w nim między innymi: czas akcji - północ, zmrok, noc, wieczór; miejsce akcji: stary dom, cmentarz, opuszczony szpital; przydatne przymiotniki: ponury, mroczny, mglisty, przerażony itp. W końcu przyszedł czas na pisanie. Byli tacy, którzy nie mogli się oderwać od pracy, a słowa same układały się w zdania (zainteresowani wiedzą, o kim mowa)! W czasie prezentacji zadbaliśmy o odpowiednią scenerię, zatrudniliśmy ducha prowadzącego lekcję i w skupieniu słuchaliśmy tych ponurych historii. Okazało się, że młodzi autorzy nie mieli litości nad swoimi postaciami. Bohaterom włos się jeżył na głowie, ciarki przechodziły po plecach, a nogi trzęsły się jak galareta. Nic w tym dziwnego, skoro słyszeli dziwne odgłosy za ścianą, skrzypiącą podłogę czy tajemnicze głosy lub kroki. W niektórych historiach krew lała się strumieniami i z lekko niepokojących opowieści powstawały prawdziwe horrory, inne zawierały akcenty humorystyczne, jak np. w opowieści o życiu chirurga Karola. Czytając swoje prace, autorzy dbali o odpowiednie tempo i modulację głosu, co przyciągało uwagę słuchaczy. Na pewno była to lekcja niezwykła, pełna emocji i wrażeń. Czy straszna? To już wie tylko klasa V c...

Koszmarne opowieści

Uczniowie klasy 5 c w czasie niezwykłej lekcji języka polskiego (5)

Uczniowie klasy 5 c w czasie niezwykłej lekcji języka polskiego (4)

Uczniowie klasy 5 c w czasie niezwykłej lekcji języka polskiego (3)

Uczniowie klasy 5 c w czasie niezwykłej lekcji języka polskiego (2)

Uczniowie klasy 5 c w czasie niezwykłej lekcji języka polskiego (1)

Agnieszka Leśniak